‘Çocuk İstismarı ve Toplumsal Farkındalık’ Çalıştayı

İGÜ Sağlık Bilimleri Yüksekokulu Çocuk Gelişimi (Türkçe) Bölüm Başkanı Dr. Öğr. Üyesi Nurten ELKİN'in 10.30'da Çocuk İstismarının Türleri (İhmal, duygusal istismar, fiziksel istismar, cinsel istismar konuları ve hekimliğindeki bu konuyla ilgili alan tecrübelerini paylaşacağı   ‘Çocuk İstismarı ve Toplumsal Farkındalık’ Çalıştayında sunum yapacaktır. 

'Çocuk İstismarı’ konusu, son yıllarda yaşanan ve toplumumuzu derinden etkileyen acı olaylar sebebiyle ülkemizin önemli meselelerinden biri haline gelmiştir. 

Dünya Sağlık Örgütü (WHO) çocuk istismarını, ‘çocuğun sağlığını, fiziksel gelişimini olumsuz yönde etkileyen; bir yetişkin, toplum veya ülkesi tarafından bilerek ya da bilmeyerek yapılan davranışlar’ şeklinde tanımlamaktadır. Örgütün verilerine göre dünyada 1-14 yaş grubundaki 40 milyon çocuk, istismar veya ihmale uğramakta; desteğe ihtiyaç duymaktadır.
Toplumsal açıdan onulması güç yaralar açan ‘çocuk istismarı’ sorunsalı; çocukların ve ebeveynlerin ruh sağlığını olumsuz yönde etkilemekte, aynı yaşam ortamını paylaşan bireyleri birbirlerinden endişe eder hâle getirmektedir. Dolayısıyla da bu negatif durum, sağlıklı bir sosyal hayata engel teşkil etmektedir.
 
Ülkemizde ve dünyada hassas bir konu olan çocuk istismarı; şüphesiz ki toplumsal bilinç düzeyi ve eğitim seviyesi ile yakından ilişkilidir ve ‘ihmal’, ‘duygusal istismar’, ‘fiziksel istismar’, ‘cinsel istismar’ olmak üzere dört ayrı kategoride değerlendirilmektedir.
 
Son zamanlarda basına yansıyan kayıp, şiddet, tecavüz ve cinayet haberleri; savunma yetisini elde edememiş çocukların korunmaya muhtaç durumda oldukları gerçeğini yeniden gündeme taşımıştır. Bu doğrultuda, korunmaya muhtaç çocukları kapsayan yürürlükteki sözleşmelerin ve kanunların da ‘uygulanabilirlik düzeyi’ açısından irdelenmesi gerekmektedir.  
 
Türkiye’nin 1995 yılında uygulamaya aldığı Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesi’nin 19-32-34-35-37 ve 38 no’lu maddeleri; taraf devletlerin, çocukların yakınları tarafından her türlü istismar ve kötü muameleye karşı korunması için yasal, idârî, toplumsal ve eğitsel bütün önlemleri alması gerektiğini ifade etmektedir. Bu önlemler hem istismara karşı alınacak tedbirleri, hem de istismar sonrası yerine getirilmesi gereken adlî ve sosyal usûlleri içermektedir.
 
2005’te kabul edilen 5395 Sayılı Çocuk Koruma Kanunu’nun 6. maddesi ile 5237 no’lu Türk Ceza Kanunu’nun, sağlık mesleği mensuplarının suçu bildirim yükümlülüğünü içeren 278. ve 280. maddeleri de yine çocuk istismarı ile ilgili hukuki yaptırımları kapsamaktadır.
 
Tüm bu hukuksal altyapıya rağmen yaşanmaya devam eden çocuk istismarı olgusu, şüphesiz ki toplumsal yaşamımızı doğrudan etkilemekte ve konuyla ilgili uzmanları da önleyici tedbirleri irdelemeye sevk etmektedir.
 
İstanbul Aydın Üniversitesi Toplumsal Araştırmalar Uygulama ve Araştırma Merkezi (İAÜ TARMER) olarak bu çerçevede ‘Çocuk İstismarı ve Toplumsal Farkındalık’ başlıklı bir çalıştayın organize edilmesi düşünülmüş; çocuk istismarlarının önlenmesi adına gerekli olan bireysel, kurumsal ve toplumsal yükümlülüklerin güncel bir bakış açısıyla değerlendirilmesi amaçlanmıştır.